WSR Du Weldenvarden (Fuksja)

Dozorca żółwi

Weszłam do boksu Lensa. Cieszę się ze go znowu zobaczyłam. Wyczyściłam go dokładnie z zaklejek i wybrałam słome z ogona. Wyczyściłam go bardzo dokładnie z kurzu (uooch pylicy można było dostać >D) Przejechałam go jeszcze chusteczkami nawilżonymi żeby jeszcze dokładniej złapać uporczywego przeciwnika. Założyłam mu ogłowie, choć nie ukrywam, że po dłuższej przerwie mój synek miał z tym pewne opory. Po chwilowych zatargach z koniem założyłam mu ochraniacze i resztę rzędu. Ponieważ była zima a stajnia ukryła się pod białym puchem wybrałam się w teren, lecz na początek weszłam na hale żeby Lensa uspokoić. Na samym początku uciekał od wędzidła, ale po dłuższej chwili stępa wreszcie je przyjął. Wydawało mi się że po takiej przerwie będzie bardzo niespokojny ale jak widać to zuch chłopak Wink

Wyszłam na dwór, świeże, zimowe powietrze przyprawiało nasz zgrany duet o chęć do pracy. Szłam jeszcze parę minut stepem żeby mój ogierzasty ogier przyzwyczaił się do zimowego krajobrazu i bodźców zewnętrznych. Po krótkim zapoznaniu się ze złym panem Choinką i rozgniewanym panem ciągnikiem ruszyliśmy kłusem byle dojechać do niewielkiej polanki oddalonej od stajni. Kiedy już tam spokojnie dojechaliśmy przeszłam do stępa i zrobiłam jeszcze jedno kółeczko żeby Dump wszystko sobie obejrzał. Gdy ruszyłam kłusem od razu starałam się żeby koń ustawił nos pionowo i podstawił zad. Koń po parominutowych oporach w postaci machania głową i nogą doszedł do ładu i składu, czyli stanu, w którym da się pracować. Po pracy na zasadzie przejść i kół z którymi mój wygimnastykowany koń poradził sobie jak zwykle perfekcyjnie >D (chociaż mógłby tym zadem nie wypadać) Zagalopowałam sobie. Starałam się żeby galop był spokojny, żeby zachować równe tempo. Na początku Lens poczuł wiatr w grzywie i gdyby nie pewien hamulec w postaci mojej ręki już by go tu nie było. Po kilku kółkach przytrzymywania i oddawania wodzy wreszcie podpisaliśmy pakt stabilizacyjny i w końcu galopował jak na konia z gracją przystało. Skupiliśmy się już na poważniejszych ćwiczeniach, jestem z mojego skarba dumna, bo parę razy udało się nam zrobić serpentynę o dwóch łukach ze zwykła zmianą nogi. Bardzo się cieszę, bo to było coś. Również dzisiejszym małym sukcesem jest zmniejszenie usztywnienia szyi, z którym zawsze był problem. Mam nadzieje, że za parę tygodni będzie już naprawdę dobrze. Najpierwszy raz nie chciałam go tak męczyć, więc zrobiłam sobie po razie łopatkę do wewnątrz, zad do wewnątrz i ustępowanie od łydki żeby zobaczyć czy nasze wcześniejsze starania i ćwiczenia nie poszły na marne. Jestem zadowolona bo zobaczyłam ze temu rumakowi coś jeszcze w głowie pozostało Wink

Rozkłusowałam go i poszłam żywym stepem do stajni. Lens poważnie odczuwa skutki tego treningu bo jeszcze jest cały mokry.